Namasté Nepal, deel II
03DEC2017
ASAN, KATHAMANDU
In de ochtend bezoek ik Asan, een wijk in Kathmandu waar de lokale bevolking een groot deel van hun inkopen doet. Hier ligt ook het beroemde Durbar Square dat behoorlijk getroffen is door de aardbeving in 2015. Houten palen stutten de tempels en huizen om ze te behoeden in te storten. Ondanks de schade geniet ik volop van de schoonheid van de gebouwen die in mijn ogen grote kunstwerken zijn met de minuscule dakpannetjes, het prachtige houtsnijwerk, gepleisterde muren van koeienvlaaien en klei, godenbeelden en altaars. Ik kijk wederom mijn ogen uit. Salie- en wierookgeuren worden afgewisseld met minder prettige geuren van stof en het afval dat op straat ligt. Op de één of andere manier is het niet storend, het hoort hier. Als je de schoonheid van het land door deze afwijkende geuren en beelden kan zien dan is het echt een geweldig mooi land. Ik geniet van ieder minuut en neem de geuren en vele kleuren in mij op.
De vele kleine winkeltjes die uitbundig hun koopwaar tentoonstellen bekijk ik vol verbazing. Nog nooit heb ik zoveel spulletjes in zo’n kleine ruimte gezien. Te midden van de koopwaar zit de verkoopster/verkoper en als er iemand een winkeltje in wil worden zal er eerst iemand uit moeten of spullen worden verschoven. Alles gaat met een namasté en een welgemeende glimlach gepaard.
In iedere straat is wel iets van het boeddhistische geloof terug te vinden. Kaarsen, tempels, gebedsmolens, bellen, godenbeelden en de meeste mensen raken de gebedsmolens en bellen aan terwijl ze zachtjes hun gebed fluisteren. Offeren bloemen en strooien rode poeder over de godenbeelden uit. Zo sereen en rustig. Een monnik staat met een schaal in zijn handen om te bedelen, geld, eten alles is welkom. Hoe arm de bevolking ook is, ze geven vanuit hun hart wat ze kunnen missen. Een ieder die iets geeft wordt door hem gezegend.
Dan komen we bij een tempel waar ik met gemengde gevoelens binnenstap. Het thuis van de “levende Godin” of “Kumari“. Een jong meisje is uitverkorene om als levende godin door het leven te gaan tot ze voor het eerst menstrueert. Daarna wordt een nieuwe Kumari verkozen. Het meisje leeft in een prachtige tempel maar zonder haar familie. De Kumari die ik te zien krijg is 3 jaar. Een aantal maal per dag wordt ze getoond aan de bezoekers van haar huis. Voor ze tevoorschijn komt horen we een kind onbedaarlijk huilen, is het Kumari? Lokale bezoekers roepen haar naam. Na twintig minuten waarbij regelmatig een opstandig kind door het huis te horen is verschijnt Kumari voor het raam. Ze is prachtig gekleed als godin in rode met gouden gewaden, haar gezicht zwaar opgemaakt. Ze kijkt even naar buiten om zich snel weer om te draaien en te verdwijnen. Tranen rollen over mijn wangen van verdriet om dit kind. Het is een traditie die hier leeft en voor mij niet te begrijpen.
Buiten val ik direct in een processietocht om de Volle Maan te eren. Dit kan ik dan wel weer waarderen. Deze Volle Maan sluit de oogsttijd af en met veel mooie gewaden en muziekinstrumenten trekken ontelbare mensen door de straten om de maan te bedanken voor de oogst. Vanavond in Panauti mag ik een Maan ceremonie bijwonen, ik kijk daar nu al naar uit.
PANAUTI COMMUNITY HOMESTAY
Kathmandu wordt even achtergelaten om aan het einde van deze ontdekkingsreis weer naar terug te keren. Het doel vandaag is Panauti waar een Community Homestay is gecreëerd. Met muziek, gezang, een kleurrijke bloemenketting en een bindi op mijn voorhoofd wordt ik welkom geheten. Door de hoofdstraat lopen we naar het gebouwtje waar een welkomstwoord wordt gegeven. Ik vraag me tijdens deze wandeling af wie nu wie bekijkt…veel toeristen zijn hier nog niet geweest en over en weer worden foto’s gemaakt. In het gebouw van de community krijg ik een gastvrouw aangewezen en mag met haar mee naar huis om daar te overnachten. Een dag en nacht in het lokale leven van een Nepalees gezin. In Panauti zijn een aantal Homestays (B&B’s) te vinden. Sommige in eeuwenoude huizen, sommige in wat meer moderne gebouwen. Ik overnacht in het laatste. Voor beiden is wat te zeggen. De beleving in een eeuwenoud pand waarbij je letterlijk moet buigen om binnen te kunnen lopen (deur is erg laag) met weinig comfort of een wat moderner gebouw met enige luxe zoals een warme douche en wat meer ruimte. Mijn uitzicht is prachtig. Ik kijk over het stadje, de rijstterrassen en de bergen uit.
Panauti Community Homestays is een mooi project waarbij vrouwen in de verschillende dorpen een belangrijke taak hebben. Ze stellen hun huis open voor gasten, koken de heerlijkste maaltijden en nemen je mee in hun dagelijkse leven. Geen weldadige luxe, ervaren hoe een Nepalees gezin leeft. Eén vrouw verteld kort over wat de Community voor haar betekend, ze zegt;”Voorheen was ik bang, kwam ik bijna niet buiten. Nu beteken ik iets voor mijn familie en voor mijn gasten. Nu voel ik mij vrij en blij, ik ben nu onafhankelijk”.
Met Treasury Travel zal ik dit project zeker steunen door het onder de aandacht te brengen bij en aan te bieden aan mijn reizigers.
Aan het einde van de middag lopen we naar het oude centrum van Panauti, wat is dat mooi! Of je terug in de tijd stapt. Oude gebouwen, tempels (ja al weer 😊), een eendenhoeder wandelt achter zijn groepje kwakende eenden aan door de oude straatjes, een monnik zit bij de tempels te mediteren, vanuit alle kanten komen mannen in hun mooiste kleding naar de rivier om een crematie bij te wonen en de overledene de laatste eer te bewijzen. In een oude rustplaats is een cafeetje gecreëerd en middels het beklimmen van een steile trap geniet ik vanaf de eerste verdieping van een drankje terwijl er onder mij op straat een kleurrijke bruiloft met dans en muziek voorbijtrekt. Wat een wereld van verschil met onze cultuur.
Later die avond begint de Maanceremonie ofwel Yamari Purnima waarbij in speciale dumplings gemaakt worden ter ere van de Godin van de Oogst, Annapurna. In een kleine tempel verzamelen een aantal mensen zich en onder luid, bijna meditatief trommelgeluid wordt het goudkleurige beeld van de godin Annapurna op een draagbaar buiten de tempel gedragen. Gehuld in wierook en rode kleurstof wordt ze van deur naar deur gedragen waarbij wie wil een offer aan haar kan maken. Een hele eer hier van zo dichtbij getuige van te mogen zijn. Na een klein uur achter de stoet aan te hebben gelopen laat ik de stoet achter mij om een nacht door te gaan brengen in mijn homestay.
