Ondertussen ben ik weer terug in ons warme kikkerlandje. Ik wil jullie de laatste dag en tevens mijn dag van vertrek naar huis, niet onthouden. Het was namelijk geweldig! Een mooiere afsluiting van een mooie ontdekkingsreis kan ik mij niet voorstellen. Na aankomst in Hermanus werd ik al getrakteerd op wat walvissen vanaf de wal. De laatste ochtend mocht ik met Ivanhoe Sea Safaris uit het nabij gelegen Gansbaai mee het water op, op zoek naar walvissen. Gansbaai ligt op een kleine 40 minuten rijden vanaf Hermanus. Ik heb in Hermanus ook wat boten bekeken die walvistochten aanbieden en ben tot de conclusie gekomen dat Ivanhoe een heel prettige boot heeft deze tocht mee te ondernemen. Je kunt namelijk bovendeks zitten – max 8 personen – en beneden is er ook voldoende ruimte. Op de gehele boot is er ruimte voor maximaal 24 personen.
Nog voor we het kleine haventje uit waren werden we al verrast door een groepje zeldzame dolfijnen, helaas heb ik ze niet echt mooi op de foto kunnen krijgen, het kwam ook als een totale verrassing voor iedereen.
Na een kwartier varen zag ik in de verte al de eerste fontein uit het water omhoog komen, gevolgd door een nieuwsgierige walviskop die eens polshoogte kwam nemen wat er in de omgeving gebeurde. Langzaam naderde de onze kapitein het enorme dier, de motor rustig draaiende houden zodat het dier ons kon horen en zelf mocht bepalen onze kant op te komen of niet. Na een paar rondjes en duiken in de nabijheid van onze boot vertrok deze mannelijke walvis, hij had er geen zin in. Ik zag later op mijn foto’s dat hij een halve staartvin mist, wie weet hoe dat gekomen is en is hij op zijn hoede. De kapitein respecteerde zijn wens en liet de boot zachtjes verder varen.
En als vanuit het niets waren we plots omringt door een enorme hoeveelheid walvissen, waar ik keek zag ik wel een staartvin, een flipper, een spuitende fontein of een enorm kop boven het water uit komen! Er lagen twee pubers op hun rug te chillen met hun flippers boven water, kort daarna kwam er nog een puber voorbij en die ging er ook gezellig bij liggen, een vierde sloot zich ook aan en als snel hadden ze onze boot in de gaten en begonnen rondjes te zwemmen en staken nieuwsgierig een oog boven water om ons aan te kijken. Plots verscheen er een enorme donkere schaduw onder de boot vandaan en de contouren van een reusachtige walvis tekende zich duidelijk af, ze zaten nu zelfs onder onze boot! Met hun fijngevoeligheid zorgden ze er voor de boot niet aan te raken en ineens stak er voor mijn neus een enorme staartvin omhoog. Aanraken mag niet, het blijven wilde dieren en onverwachte aanrakingen kan paniek veroorzaken met alle gevolgen van dien, wat was dat moeilijk om mijn hand niet even uit te steken en dat prachtige dier aan te raken.
Na ademloos gekeken en genoten te hebben besloot de kapitein dat het tijd was terug te keren, of de walvissen het hoorde zwommen ze bijna direct van onze boot weg om onder te duiken en nog eenmaal een reusachtige staartvin boven water uit te laten steken, alsof hij gedag zwaaide.
Ik heb nog een gesprek gehad met een bioloog over het zogenaamde kooiduiken met de Big White – witte haaien. Voor de mens is het een adrenaline stoot waarbij plaatjes geschoten worden die het goed doen op social media. Voor de witte haai is het minder. Ze worden de hele dag door in hun eigen habitat gelokt met bloed/vlees/vis waardoor ze zelf minder gaan jagen, ze leren het hun jongen ook niet daardoor. Als ze de kooi naderen en hun tanden in het aas zetten wordt dit met een ruk uit hun bek getrokken, keer op keer. Daarnaast worden ze in veel gevallen ook nog met haken geprikt. Dit om ze op te fokken waardoor ze de kooien aanvallen wat het spektakel nog groter maakt. Hun natuurlijk gedrag verandert, ze raken verward, hun paringsgedrag schijnt te veranderen omdat ze continue met bloed getriggerd worden en daar op af gaan. Er komen dus minder jonge witte haaien. De witte haai is een intelligent dier en uiteindelijk geeft hij/zij het op en zal ze het gebied verlaten. Voor mij valt het onder de noemer olifantenritten in Azië en wandelen met half verdoofde tijgers/leeuwen etc. Voor Treasury Travel is kooiduiken een No Go! Als je witte haaien wilt zien, ga dan snorkelen of duiken en bekijk ze rustig in hun natuurlijke staat van zijn en niet als een gefrustreerd boos dier, dat is niet hoe ze van nature zijn.
Mijn eindconclusie:
Een heerlijk land dat alles te bieden heeft wat je je maar kunt bedenken. Met name de bevolking heeft me aangenaam verrast. De blanke bevolking laat zich niet veel zien, zij zitten op kantoor of in hun compound. De donkere bevolking zie je overal en wat een feest! Wat een warme lieve mensen. Echt overal waar je komt of het iemand in een tolhokje is of iemand in een hotel, ze begroeten je of je hun beste vriend bent, vragen hoe het met je gaat en wensen je een geweldige dag toe. Ik ben in drie weken tijd nergens een smerig toilet tegengekomen. Het eten is echt overal supervers en veel. De prijzen in Zuid Afrika zijn door de sterkere eurostand voor ons heel gunstig, voorbeeld: met zijn tweetjes uit eten in een chique restaurant voor bijna 30 euro, inclusief drank. Het landschap wisselt met het uur en is adembenemend mooi. Wildlife is prachtig en ik moest wennen aan het feit dat de reservaten omheint zijn, ik noemde het al eerder, een soort Beekse Bergen gevoel. In Thornybush en het Kruger Park verdween dat omdat de dieren daar enorm veel ruimte hebben. Er worden nu steeds meer hekken neergehaald om de dieren meer ruimte te geven. Dit brengt de boel ook in beweging omdat vreemde dieren nu het territorium van andere dieren binnenkomen, het echt wildlife komt hierdoor op gang.
Ik kan jullie zeggen; Zuid Afrika heeft er een grote fan bij en zullen vanaf nu in korte tijd een aantal voorbeeldreizen op de website van Treasury Travel gaan verschijnen en hoop ik dat we veel van onze klanten net zo mogen laten genieten van dit prachtland als ik gedaan heb.
