Route Cape Agulhas – Elim – Gamsbaai – Hermanus – Betty’s baai – Kaapstad
11AUGUSTUS2017
De temperatuur is aangenaam in Cap Agulhas, althans dat vind ik. Het lijkt op ons Hollandse weer en daar waar ik het heerlijk vind met mijn gezicht in de regen en wind te lopen blijft Chris angstvallig in de auto zitten. De plaatselijke bevolking loopt hier bij 18 graden met winterjassen, mutsen en handschoenen aan terwijl ik vrolijk zonder jas op mijn flipflopjes rondloop. Ik kijk net zo verwonderd naar hen als zij naar mij. In de ochtend maak ik een wandeling langs het strand waar ooit een schip op de Agulhas gegooid is, ik zie dat de betekenis van de naam Naalden betekend en kan ook duidelijk zien wat hier mee bedoeld wordt. De rotsen hebben naaldvormen en geen schip zal tegen de verwoestende vorm opgewassen zijn. In het vroege ochtendlicht is het een spookachtige gezicht het verroestte geraamte te zien. Het dek van het schip is met een laag zwart bedekt, als ik dichtbij kom zie ik dat het aalscholvers zijn die er de nacht hebben doorgebracht. Ik ontdek een tweetal mooie wandelpaden die door de natuur lopen, helaas dit keer geen tijd voor, ik moet weer verder maar ik maak een aantekening om hier zeker nog een keer naar terug te keren.
Onderweg naar Gansbaai waar ik kennis ga maken met de organisatie die onder andere walvistours verzorgt stoppen we bij Elim. Een gehuchtje dat vol met oud Afrikaans-Hollandse huisjes en gebouwen. In een apart, beschermd gedeelte is een missiedorpje dat door de nonnen hier wordt opengesteld voor bezoekers. Een eeuwenoude watermolen, compleet met waterwiel, twee gammele benzinepompjes uit het jaar nul, een kerk, verschillende huizen en allen aan de buitenkant afgewerkt met witgekalkte adobe en rieten daken.
Bij de deur van het museum staat Closed, er brand licht en ik ben er nu toch dus ik stap naar binnen. Een non kijkt verschrikt op, haar oude hondje ook, mij had ze niet verwacht zegt ze lachend. Ze laat me maar al te graag het museum zien en verteld over de geschiedenis van Elim. Ze geeft ook aan dat het hard aan een opknapbeurt toe is maar, ondanks dat het een erfgoed is, ze geen geld van de overheid krijgt om het te onderhouden, het is privé bezit maar het geld ontbreekt helaas. En dat is te zien, sommige huisjes zijn al aan het vervallen. Wat is het enorm jammer als dit verloren gaat. Ik hoop echt dat er ergens nog iemand is met een geldpotje die in dit unieke dorpje wil investeren.
Ik laat de lieve non en haar hondje achter me en de rit gaat verder naar Gansbaai. Helaas is de boottocht van vandaag afgelast vanwege de enorme hoge golven, het is niet verantwoord. Jammer maar er zal vast een andere keer komen om deze mooie reuzen van dichtbij te gaan zien.
Onderweg naar Hermanus zijn langs de route veel uitkijkpunten gecreëerd om walvissen vanaf de kant te spotten. Ze worden aangegeven door bruine bordjes met een walvis er op. Bij rustig weer zijn ze echt goed te zien vanaf de kant. In Hermanus aangekomen is het water kalmer en inderdaad ben ik zo gelukkig om daar een moeder met kalf in het water te zien! Na een lekkere lunch in het kleine restaurantje Fusion genaamd wordt koers gezet voor Betty’s Baai voor een volgende verrassing, pinguïns.
Betty’s Baai was ooit een plek waar walvisvaarders de gedode walvis aan land brachten om het te slachten, het oude walvisdok is nog te zien en wordt nu bewoond door pinguïns en de klipdassie. De laatste is een soort rat/marmotachtig diertje dat verwant is aan…de olifant. Ik kan het er niet uithalen maar mooi en leuk vind ik ze wel.
De rit naar Kaapstad is bijzonder. Langs de enorme hoge en ruige bergen die in de zee doorlopen, kronkelt de weg zich naar de stad. Grotendeels loopt de weg langs de oceaan waar ook hier weer vele stopplaatsen gecreëerd zijn om de walvissen te spotten. En dan ineens doemt de Tafelberg in de verte op. Een van de komende dagen ga ik deze van dichtbij bekijken, nu is het weer genoeg geweest voor vandaag!
