03AUGUSTUS2017 van Jo-Burg naar Moholoholo Forest Camp.
Een rit van 500km brengt me vandaag langs mooie plekken. Onderweg bij een tankstation heeft de eigenaar een ‘park’ voor zijn klanten gecreëerd waar neushoorns, ibexen, struisvogels, emoes, zebra’s en nog veel meer dieren rondlopen op een enorm terrein. Prachtig om te zien en even je benen te strekken. Kort daarna verlaten we de snelweg en komen al snel in het gebied waar vroeger de Hollanders en de Engelsen de goudkoorts te pakken kregen. Een dorpje Pelgrims Rest genaamd is nog een erfenis hiervan. Oude huisjes, een postkantoor, hotel, kerken en meer uit de tijd van de goudzoekers. De wagonnetjes waarin enorme stenen werden vervoerd die uit de goudmijn kwamen, de stortplaats waar de stenen werden gesorteerd, de plaats waar het eerste goud werd gevonden in de rivier, het is hier allemaal te bewonderen. Er hangt een aparte sfeer in het dorpje dat zeker een leuke break is om de benen te strekken of om te overnachten.
We passeren Gods Window waar een adembenemend uitzicht te bewonderen is over de Blyde Rivier. Er is ook een Treur River. Een mooi verhaal gaat er achter schuil. De pioniers die in de 18de eeuw hier hun geluk kwamen zoeken, gingen er op uit om voor hun families vruchtbare grond te zoeken voor een beter leven. Ze lieten hun vrouwen en kinderen achter en trokken er op uit. De enorme rivier en canyon die later Blyde werd genoemd maakte dat ze veel langer wegbleven dan bedacht. Houd in gedachte dat de wilde dieren er destijds in grote getale aanwezig waren en vrij rondliepen. Na drie maanden hadden de vrouwen geen hoop meer en trokken weg, op zoek naar een plek waar ze konden overleven met hun kinderen. De mannen kwamen kort daarna terug en vonden een lege woongemeenschap en gingen op zoek naar hun vrouwen en kinderen. Ze losten schoten in de lucht in de hoop de aandacht van de vrouwen te trekken, deze sloegen juist daardoor op de vlucht. Na lange tijd vonden ze elkaar weer bij de rivier. De rivier waar de vrouwen achter waren gelaten werd hierna Treur Rivier genoemd, de rivier waar ze herenigd werden; Blyde Rivier.
Bij Bourkse’s Luck Potholes mag ik mijn ogen uitkijken naar wat het geweld van de twee rivieren die hier bijeen komen om daarna als één verder te gaan, kan bewerkstelligen. Door de enorme kracht van de twee rivieren zijn er door het draaiende water enorme ronde gaten in de rotswanden ontstaan, magisch om te zien. Prachtige roze, rode en gele kleuren sieren de door het verwoestende water uitgesleten rotswanden. Verderop de Blyde river is nog een oude goudmijn te zien.
Bij Blyde Rivers Canyon valt mijn mond echt open van verbazing, wat is het hier mooi. Zuid Afrika heeft er een fan bij! The Three Randawels (Randawel is een trationele Afrikaanse hut) is de het naamt. Als in de Grand Canyon toornen enorme rotsen omhoog, drie ervan hebben de vorm van Randawels, vandaar de naam. Ze zijn enorm en prachtig! Wat een natuurschoon. De beroemde spot waar velen met hun armen gespreid op de foto staan is adembenemend. Kijkend naar beneden zie ik iet heel kleins over het water bewegen, wat is het? Een bootje. Zo klein, het laat me beseffen hoe diep de diepte is en hoe immens groot de rotsen zijn. Morgenochtend mag ik op dat bootje zitten om de enorme canyon van onderaf te zien.
Tip: je hier tegen sluitingstijd, rond half 16.30u weet te zijn dan valt het zonlicht zacht over de Three Randawels en tovert ze om in goudkleurige bergen met de meest grillige en mooie vormen ooit. Je krijgt ze dan mooi uitgelicht door de zon op je foto’s.
We rijden verder, de omgeving wordt groener, mooier en de machtige rotspartij van de Blyde River Canyon is overal te zien. We rijden er in feite omheen om bij onze accommodatie van vannacht te komen. Direct na de ingang is het een overvloed van wilde dieren; inwala’s, wrattenzwijnen (Pumba’s uit de Lion King), gieren, prachtige jakhalzen, buffels en bavianen. Mijn camera blijft plaatjes schieten.
Mijn onderkomen van vannacht is een schitterende bungalow in de bush, compleet met hemelbed en badkuip met uitzicht in de bush. Ik hoor vanuit het naast gelegen rehabilitatiecentrum voor gewonde dieren het gebrul van een leeuw, of hij naast mijn bungalow ligt, wat een machtig geluid! Inwala’s en bavianen lopen langs mijn veranda.
Na een heerlijk, gezond en smakelijk diner om het kampvuur is het tijd om in bed te duiken. Morgen om 06.00 mag ik er op uit om een vroege bushwalk te maken in de hoop dat ik bij de opkomende zon een giraf aan zijn ontbijt mag treffen, ik ga het meemaken! Terwijl ik dit in mijn bungalow zit te typen hoor ik de leeuw in het rehab centrum grommen, een slaperige baviaan in de boom voor mijn veranda geeft nog een laatste kreet, geritsel van de impala’s (en andere dieren?) in de bush, kikkers kwaken…ik ben in het paradijs beland en dit is nog maar het begin.
